โหยหาซีรี่เกาหลีทั้งๆ ที่ตอนก่อนหน้ามีเวลา ก็ไม่ค่อยตั้งใจดู ครั้งนี้รู้สึกอยากจะนอนดูให้ พูดเกาหลีได้ไปเลย 

คิดถึงหน้าจอ Visual Studio คิดถึง Code คิดถึง Bugs คิดถึง C#.NET ทั้งที่ก่อนหน้านี้โคตรเบื่อ 

รู้สึกว่าการขึ้น bts ที่คนโคตรแน่น มันดีขนาดไหน เมื่อเทียบกับการที่ต้องเดินอยู่ริมถนนที่แออัดไปด้วยรถจักรยานยนต์ จักรยาน รถใหญ่ และผู้คนที่เดินสวนกันไปมา ชนิดที่ ไม่มีใครคิดจะหลบหลีกทางให้ใคร

การโกงเงินผู้โดยสารของแท็กซี่ไทย ยังมีความเก๋าไม่เท่าแท็กซี่เวียดนาม ที่มีกลเม็ดเด็ดดวงกว่าเยอะ แถมไม่ต้องใช้กำลังทำร้ายผู้โดยสารให้เหนื่อย 

การแซงคิวที่นี่ถือเป็นเรื่องปกติ แรกๆ ก็เหว๋อแดก วันหลังๆ ก็ยังเหว๋อแดกเช่นเดิม 

คนที่นี่เดินชนกัน กระแทกไหล่กันบ้าง ถือเป็นเรื่องปกติอีกเช่นกัน ที่สำคัญ กระแทกแล้วไม่ต้องหันมาขอโทษ และไม่ต้องมีเรื่องกัน เหมือนพี่ไทย บางคนมองหน้ากันนิดเดียวก็หวดกันแล้ว แต่ที่นี่ ชนไปเลย จ้างให้ก็ไม่มีเรื่อง 

ฮานอยเป็นเมืองที่มีความโรแมนติก ไม่ต้องตกใจถ้าอยู่ๆ หนุ่มสาวที่่นั่งอยู่ใกล้ๆ จะหันมาจูบกัน กอดกัน ไม่ต้องรีบคว้ากล้องถ่ายคลิปมาประจานในโซเชียล คนที่นี่เค้าทำแบบนี้กันเป็นเรื่องปกติ 

ที่นี่เสรีกัญชา ลองคิดดูว่าเสรีแค่ไหน ถ้าพี่แกถือบ้องกัญชามาดูปื้ดๆ กันข้างถนนได้ สายเขียวทั้งหลายไม่ต้องไปไกลถึงแคนาดา แค่ฮานอยก็ดสรีกัญชาแล้ว ใกล้ๆ นี่เอง 

บ้านที่นี่แคบมาก นิยมสร้างให้สูงขึ้นไป บางบ้านอาจสูงได้ถึง 4-5 ชั้น บันไดสะพานลอยบ้านเราที่ว่าแคบๆ ดูกว้างขึ้นมาเลยเมื่อเจอบันไดบ้านที่่เวียดนาม แมวเดินตัวเดียวก็กินพื้นที่ไปครึ่งนึงแล้ว 

เนื่องด้วยความที่พื้นที่ในบ้านค่อนข้างแคบ คนที่นี่เค้าจึงใช้พื้นที่เลยออกมานอกบ้าน ใช้ชีวิตกันบนฟุตบาท ทำทุกอย่างตั้งแต่ ทำอาหาร ยันเลี้ยงไก่ กิน ขี้ เยี่ยว กันบนฟุตบาทนี่แหละ จะขาดก็แต่ ปี้ อันนี้ไม่เห็นจริงๆ 

'เนื้อ' ที่นี่มีหลากหลาย ไม่ว่าจะเนื้อ Standard อย่างเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ หรือจะเป็นเนื้อ VIP อย่างเนื้อหมา ใครที่ไม่อยากพลาดไปแดกเนื้อ VIP โดยไม่ตั้งใจ ให้ถามก่อนว่าเนื้ออะไร (ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย ไม่เจอหมาจรจัดเลยซักตัว พี่แกจับแดกหมดนี่เอง YY) 

สุดท้ายนี้ ถ้ามาถึงไทยแล้ว จะหาแลกเงินดองคืนเป็นเงินสกุลอื่นยากมาก ให้รีบแลกเสียตั้งแต่อยู่เวียดนาม แลกเป็นเงินบาทไปเลยคุ้มสุดแต่ ที่รับแลกจะมีเงินบาท เป็นแบงค์พันเลย ส่วน us dollars เล็กสุดคือ 50 us dollars เล็กกว่านี้ ไม่มีแล้ว ใช้จ่ายให้พอดี เตือนไว้ก่อน เพราะนี่ก็ถือกลับ 4 แสนดอง ยังไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี ปวดกะบาล . จบ.