สิ้นปี ครั้งที่ 26
4:03 หลังเที่ยง
…ใกล้จะสิ้นปีอีกรอบแล้ว ปีนี้เป็นวันสิ้นปีครั้งที่ 26 ของฉัน เป็นปีที่มีเรื่องราวต่างๆ เยอะมาก มีเรื่องที่เราต่างต้องผ่านมันไปให้ได้ เรื่องที่ทำให้เราผิดหวัง และเรื่องที่สมหวัง สุดท้ายเราก็เดินผ่านมา พอมานั่งย้อนดู ก็ตกใจนิดๆ เหมือนกัน แบบ เฮ๊ยย นี่กูเกิดมา 26 ปีแล้วเหรอวะเนี่ย ภาพสมัย 9-10 ขวบ ตอนเล่นกระโดดยางแล้วโดนเพื่อนฝั่งตรงข้ามโกง ยังชัดเจนอยู่เลย
-มึงทำไมไม่จำเรื่องดีๆ มั้งวะ?- ถ้าเพื่อนอยู่ใกล้ๆ คงอยากถามฉันแบบนี้
ตอนนั้น ฉันเป็นหนึ่งในเด็กหลายคนที่ เกลียดการเป็นเด็ก และเฝ้านับวันเวลา ว่าเมื่อไหร่ฉันจะโตเป็นผุ้ใหญ่กับเขาเสียที ชีวิตวัยเด็กของฉันมันไม่ค่อยมีน่าจดจำซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับแย่ แค่เซ็งๆ เบื่อๆ พอนึกออกมั๊ย?
แล้วอีกหนึ่งสิ่งที่เกลียดมากในชีวิตความเป็นเด็กคือ กิจกรรมที่โรงเรียนจัด โดยเฉพาะการแลกของขวัญวันปีใหม่ คือเป็นอะไรที่ฉันเกลียดที่สุด มันไม่ใช่แค่เซ็งๆ เบื่อๆ อีกแล้ว แต่มันเป็น ปัญหาชีวิตของฉันเลย ในห้องเรียนมีนักเรียน 40 กว่าคน แต่ละคนมีความคาดหวังในการได้รับของขวัญแตกต่างกัน บางปีจะมีคนแหวกแนว เอาน้ำปลา ตราปลาใส้ตัน ใส่กล่องห่อของขวัญมา ไม่รู้ว่าจะเอาฮา หรือคิดอะไรไม่ออก แล้วมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงจับได้ ผลคือ นอกจากนางจะไม่ฮาแล้ว นางยังก่นด่าเจ้าของของขวัญสุดแหวกแนวนี้ ไปจนวันปีใหม่วันมาอีกรอบก็ยังไม่จบ
แล้วโรงเรียนที่ฉันอยู่ เป็นโรงเรียนประจำตำบล ในต่างจังหวัด ซึ่งห่างจากตัวเมืองพอสมควร พวกร้านค้าใหญ่ๆ หรือห้างสรรพสินค้า ก็ไม่มี ปัญหาคือ แล้วฉันจะซื้ออะไรมา ให้ถูกใจคน คนนึงที่สุ่มออกมาจาก 40 กว่าคนนี้ล่ะ
โอยยย นั่งคิดไป 3 วันก็คิดไม่ออก สุดท้าย ก็แอบไปถามเพื่อนว่า เฮ๊ย มึงซื้อไรวะ แล้วก็ลอกมัน จบ. ซึ่งมันก็จะวน ลูบ อยู่แบบนี้อีกหลายปี จนกระทั้ง จบม.6 เหมือนวิบากกรรมได้สิ้นสุดลงแล้ว สาธุ.
แต่ที่เล่ามานี่ไม่ใช่ว่าปีนี้ โดนให้ร่วมกิจกรรมทำนองนี้หรอก แค่นึกย้อนกลับไปแล้วมันแบบ เออ ทำไมคนจัดงานไม่คิดกิจกรรมอย่างอื่นมั้งวะ? หรือเรา ‘เยอะ’ ไปเอง
แล้วตอนนี้ ฉันยัง ‘เยอะ’ อยู่หรือป่าว ?
ตอบเลยก็ได้ ว่า ‘เยอะ’ กว่าเดิมอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วตอนนี้ ฉันยัง ‘เยอะ’ อยู่หรือป่าว ?
ตอบเลยก็ได้ ว่า ‘เยอะ’ กว่าเดิมอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นั่นก็กินไม่ได้ ไม่สะอาด นี่ก็ไม่เอา ไม่อร่อย เสื้อแบบนี้ก็ไม่ใส่ มันแก่ไป กางเกงตัวนี้ก็ไม่เอาแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไร แค่มันรู้สึกไม่โอเค ก็ไม่ใส่แล้ว...
จนมีคำพูดติดปาก ที่มักเอาไว้ด่ากันเล่นๆ ในกลุ่มเพื่อนว่า
จนมีคำพูดติดปาก ที่มักเอาไว้ด่ากันเล่นๆ ในกลุ่มเพื่อนว่า
'ยิ่งโต ยิ่งกระแดะ'
บางอย่างมันไม่น่าจะเยอะ ก็เยอะ อย่างเช่นหนี้ และรายจ่าย ฮา
ตอนอายุ 20 ฉันวางแผนไว้ค่อนข้างเยอะ ว่าตอนอายุ 25 จะเป็นยังไง ฉันหวังว่าตัวเองจะมีงานทำ มีรถขับ มีบ้าน เลี้ยงแมวซัก 7-8 ตัว ฉันจะไปเที่ยวที่นั่น ที่นี่ ฉันจะใส่เสื้อผ้าแบบนี้ ฉันจะ...อีกหลายอย่างเลย
ตัดมาที่ ตอนนี้อายุ 26 เลยมาปีนึง แต่ไม่เป็นไร ฉันเรียนจบ มีงานทำ รถไม่มี บ้านไม่มี ไปเที่ยวมาหลายที่ แต่ไม่เยอะเท่าไหร่ ทั้งในประเทศ และนอกประเทศ แมว 1 ตัว และเลิกกลัวผีแล้วซึ่งถือเป็นความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในชีวิตอย่างนึงเลยก็ว่าได้
การเลิกกลัวผี ของฉันมันเกิดขึ้นแบบปุ๊บปั๊บ มากจนฉันเองก็แปลกในเหมือนกัน เพราะอยู่ๆ บทจะไม่กลัว ก็ไม่กลัวขึ้นมาเฉยๆ เลย แต่ฉันก็คิดว่ามันก็ไม่ได้ปุบปับซะทีเดียว มันน่าจะเป็นผลจากการทำงาน และประสบการณ์ต่างๆ ในชีวิตประจำวันนี่แหละ ฉันเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ครั้งนึงเคยติดอยู่ในบัคที่มี การวนลูบซ้อนกันมากกว่า 5 ชั้น หลายคนอาจจะพูดว่า ก็แค่ 5 ชั้นเอง แต่สำหรับคนที่ไม่ค่อยชอบคิดอะไรเยอะ อย่างฉัน มันคือจักรวาลและอวกาศที่มีความซับซ้อน และพร้อมจะดูดกลืนเราได้ทุกเมื่อ -อย่างเวอร์อ่ะ
และไอ้ลูป 5 ชั้น ที่ว่านี่แหละ มันเป็นเหมือนลูปเปลี่ยนชีวิต มันทำให้ฉันคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลมากขึ้นจากลูปนรกนั่น แม้บางทีก็รู้สึกว่า มันมากเกินไป เข้าใจสิ่งต่างๆ ในมุมที่ไม่เคยเข้าใจมาก่อน หรือไม่เคยคิดจะเข้าใจมาก่อน ได้ทำอะไรแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน มุมมองมันกว้างขึ้น ไกลขึ้นจากเดิม อาจจะไม่เท่าคนอื่นๆ แต่อย่างน้อยก็มากกว่าเดิม หยิบเอาสติมาใช้มากขึ้นโดยไม่กลัวว่ามันจะหมดไปจากสต็อก ใจเย็นลงกว่าเดิมมากขึ้น หรือนี่อาจจะเพราะ เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่อันที่จริงฉันก็ยังไม่ได้อยากให้ตัวเองดูเป็นผู้ใหญ่ขนาดนั้นหรอก
อีกอย่างนึงที่ค้นพบคือ ฉันพบว่า ฉันชอบชีวิตปีนี้ของฉันที่สุด แม้ว่า จะไม่ได้มีครบทุกอย่าง อย่างที่วางแผนมา แต่ก็สัมผัสได้ว่า ฉันได้อัพเลเวล ไปหลายเลเวลแล้ว ฉันมีอิสระที่กำลังพอดี ไม่มากเกินไปจนกู่ไม่กลับ ฉันสามารถจัดการชีวิตหลายๆ อย่างได้อย่างลงตัว แม้ไม่ใช่ทั้งหมด แต่ถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดี
และเช่นเดิม ฉันก็จะวางแผนอีกรอบ เป้าหมายระยะยาวยังเหมือนเดิม แต่เป้าหมายระยะสั้น ปีใหม่ที่จะถึงนี้ ฉันจะวางแผนเป็นไตรมาส เอามันทีละ 3 เดือน พอไม่เอาเยอะ เอาเป็นว่า เมษายน ที่จะถึงนี้ ลดน้ำหนักได้ซัก 5 กิโล ก็พอใจแล้ว...
สุดท้ายฉันไม่ได้อยากจะฝากอะไรถึงใคร ฉันไม่มีอะไรจะฝาก แต่ฉันอยากกล่าวอะไรถึงตัวฉันเองซักเล็กน้อย
ปีที่ผ่านมา เราผ่านอะไรมาด้วยกันก็หลายอย่าง ขอบคุณ ที่นายไม่ใจเสาะชิงตายไปซะก่อน ยังหน้าด้านหน้าทนอยู่ด้วยกันมาจนถึงวันนี้ ปีหน้าบอกเลยว่าจะโหด มัน ฮา กว่านี้มาก และเราอยากให้นายจงหน้าด้านหน้าทนอย่างนี้ต่อไป โลกนี้มันโหดร้ายมาก แต่เราสัญญาว่าจากนี้ไป เราจะดูแลนายให้ดี เราจะแก่ไปด้วยกันนะ
รักนายว่ะ!!!
0 ความคิดเห็น